کد مطلب:277206 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:191
بشارت ظهور آخرین حجت خدا در کتاب شاکمونی
در كتاب «شاكمونی» كه از كتب مقدّسه هندیان می باشد و به اعتقاد كفره هند، پیغمبر صاحب كتاب است و می گویند: وی بر اهل خطا و ختن مبعوث بوده است، بشارت ظهور آخرین حجّت خدا حضرت ولی عصر (علیه السلام) چنین آمده است:
«پادشاهی و دولت دنیا به فرزند سیّد خلایق دو جهان «گشن» بزرگوار تمام شود، و او كسی باشد كه بر كوه های مشرق و مغرب دنیا حكم براند و فرمان كند، و بر ابرها سوار شود، و فرشتگان كاركنان او باشند، و جنّ و انس در خدمت او شوند، و از «سودان» كه زیر خط «استوا» است تا سرزمین «تسعین» كه زیر قطب شمالی است و ماورای بحار و ماورای اقلیم هفتم و گلستان ارم تا باغ شداد را صاحب شود، و دین خدا یك دین شود و دین خدا زنده گردد، و نام او «ایستاده» باشد، و خداشناس باشد». [1] .
[ صفحه 303]
«گشن» در لغت هندی نام پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) است كه در این بشارت فوق، فرزند برومند وی را به نام «ایستاده» و «خدا شناس» نامیده، چنان كه شیعیان او را «قائم (علیه السلام)» و حضرت مهدی (علیه السلام) می خوانند.
و امّا موضوع سوار شدن آن حضرت بر ابرهای آسمان كه در این بشارت آمده است، یكی از بزرگترین امتیازات آن موعود مسعود است كه نه تنها در بشارت فوق و مكرّراً در بشارتهای انجیل از آن سخن رفته است؛ بلكه در روایات متواتره اسلامی نیز به صورت یك امر جدّی و خارق العاده مطرح گردیده است.
زیرا پیامبر اكرم (صلی الله علیه وآله وسلم) و امامان معصوم (علیهم السلام) در مواردی كه از ظهور مبارك آن ولی مطلق الهی سخن رانده اند، سیر و حركت آن مصلح بزرگ جهانی را در ایّام ظهور خارق العاده دانسته، و به پیروان خود مژده داده اند كه حضرت مهدی (علیه السلام) با قدرت و جلال در حالی كه بر ابرهای آسمان سوار است، ظهور خواهد فرمود.
اینك برای اثبات این مدّعا و دلگرمی منتظران ظهور آن یگانه منجی عالم، به چند نمونه از احادیث وارده اشاره می كنیم:
1 ـ علاّمه مجلسی در ضمن حدیثی از پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) نقل كرده كه آن حضرت فرمود: خداوند در شب معراج خطاب به من كرد و فرمود:...
«... وَ لاَُطَهِّرَنَّ الأَرْضَ بآخِرِهِمْ من أَعْدائی، وَ لاَُمَلِكَنَّهُ مَشارِق الأَرْضِ وَ مَغارِبَها، وَ لأُسَخِّرَنَّ لَهُ الرِّیاحَ، وَ لاَُذَلِلَنَّ لَهُ السَّحابَ الصِعابِ، ولأرقینّهُ فی الأسباب، ولأنصرنّهُ بجندی، وَ لاَُمِدَّنِّهُ بِمَلائِكَتِی، حتّی یُعْلِنَ دَعْوَتِی، وَیَجْمَعَ الخَلْقَ عَلی تَوحیدِی، ثُمَّ لاَُدِیمنّ مُلكَهُ، وَلاَُداوِلَنَّ الأیّامَ بَیْنَ أوْلِیائِی إلی یَوْم القِیامَةِ». [2] .
«... و زمین را به وسیله او از دشمنانم پاك می سازم؛ شرق و غرب جهان را به او تملیك می نمایم؛ بادها را به تسخیر او در می آورم؛ ابرهای سخت و نا آرام را برای او رام می گردانم، برترین ابزارها را در اختیار او می گذارم، با سپاه خود او را یاری نموده و با فرشتگانم او را مدد و تقویت می نمایم، تا دعوت مرا
[ صفحه 304]
آشكار سازد و همه مخلوقات را بر توحید من گرد آورد. آنگاه دولت او را پایدار نموده و دوران حكومتش را تا پایان روزگار بین دوستانم جاودانه می سازم».
2 ـ در حدیثی از امام باقر (علیه السلام) روایت شده است كه فرمود:
«أما إنّ ذا القَرْنَیْنِ قَدْ خُیِّرَ السَّحابَیْنِ، فَاختارَ الذَّلُولَ وَ ذَخَرَ لِصاحِبِكُمُ الَصَّعْبَ.
فَقِیلَ لَهُ: وَ ما اَلصَّعْبُ؟
فَقالَ: ما كانَ مِنْ سَحاب فِیهِ رَعْدٌ وَصاعِقَةٌ وَ بَرْقٌ، فَصاحِبُكُمْ یَرْكَبُهُ!. أما إنَّهُ سَیَرْكَبُ السَّحابَ، وَ یَرْقَی فِی الأسبابِ: أسبابِ السَّماوات السَّبْعِ وَ الأَرَضِینَ السَّبع». [3] .
«ذوالقرنین میان دو ابر مخیر شد: یكی ابر رام و دیگری ابر نا آرام، و او ابر رام را برای خود بر گزید و ابر نا آرام را برای صاحب شما نگه داشت.
گفته شد: ابر نا آرام چیست؟
فرمود: ابری كه با رعد و برق و غرّش باشد، كه صاحب شما سوار بر آن خواهد شد. آری! صاحب شما سوار ابر می شود، همه اسبابها و ابزارها را زیر پا می گذارد، اسبابهای هفت آسمان و هفت زمین را».
«پادشاهی و دولت دنیا به فرزند سیّد خلایق دو جهان «گشن» بزرگوار تمام شود، و او كسی باشد كه بر كوه های مشرق و مغرب دنیا حكم براند و فرمان كند، و بر ابرها سوار شود، و فرشتگان كاركنان او باشند، و جنّ و انس در خدمت او شوند، و از «سودان» كه زیر خط «استوا» است تا سرزمین «تسعین» كه زیر قطب شمالی است و ماورای بحار و ماورای اقلیم هفتم و گلستان ارم تا باغ شداد را صاحب شود، و دین خدا یك دین شود و دین خدا زنده گردد، و نام او «ایستاده» باشد، و خداشناس باشد». [1] .
[ صفحه 303]
«گشن» در لغت هندی نام پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) است كه در این بشارت فوق، فرزند برومند وی را به نام «ایستاده» و «خدا شناس» نامیده، چنان كه شیعیان او را «قائم (علیه السلام)» و حضرت مهدی (علیه السلام) می خوانند.
و امّا موضوع سوار شدن آن حضرت بر ابرهای آسمان كه در این بشارت آمده است، یكی از بزرگترین امتیازات آن موعود مسعود است كه نه تنها در بشارت فوق و مكرّراً در بشارتهای انجیل از آن سخن رفته است؛ بلكه در روایات متواتره اسلامی نیز به صورت یك امر جدّی و خارق العاده مطرح گردیده است.
زیرا پیامبر اكرم (صلی الله علیه وآله وسلم) و امامان معصوم (علیهم السلام) در مواردی كه از ظهور مبارك آن ولی مطلق الهی سخن رانده اند، سیر و حركت آن مصلح بزرگ جهانی را در ایّام ظهور خارق العاده دانسته، و به پیروان خود مژده داده اند كه حضرت مهدی (علیه السلام) با قدرت و جلال در حالی كه بر ابرهای آسمان سوار است، ظهور خواهد فرمود.
اینك برای اثبات این مدّعا و دلگرمی منتظران ظهور آن یگانه منجی عالم، به چند نمونه از احادیث وارده اشاره می كنیم:
1 ـ علاّمه مجلسی در ضمن حدیثی از پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) نقل كرده كه آن حضرت فرمود: خداوند در شب معراج خطاب به من كرد و فرمود:...
«... وَ لاَُطَهِّرَنَّ الأَرْضَ بآخِرِهِمْ من أَعْدائی، وَ لاَُمَلِكَنَّهُ مَشارِق الأَرْضِ وَ مَغارِبَها، وَ لأُسَخِّرَنَّ لَهُ الرِّیاحَ، وَ لاَُذَلِلَنَّ لَهُ السَّحابَ الصِعابِ، ولأرقینّهُ فی الأسباب، ولأنصرنّهُ بجندی، وَ لاَُمِدَّنِّهُ بِمَلائِكَتِی، حتّی یُعْلِنَ دَعْوَتِی، وَیَجْمَعَ الخَلْقَ عَلی تَوحیدِی، ثُمَّ لاَُدِیمنّ مُلكَهُ، وَلاَُداوِلَنَّ الأیّامَ بَیْنَ أوْلِیائِی إلی یَوْم القِیامَةِ». [2] .
«... و زمین را به وسیله او از دشمنانم پاك می سازم؛ شرق و غرب جهان را به او تملیك می نمایم؛ بادها را به تسخیر او در می آورم؛ ابرهای سخت و نا آرام را برای او رام می گردانم، برترین ابزارها را در اختیار او می گذارم، با سپاه خود او را یاری نموده و با فرشتگانم او را مدد و تقویت می نمایم، تا دعوت مرا
[ صفحه 304]
آشكار سازد و همه مخلوقات را بر توحید من گرد آورد. آنگاه دولت او را پایدار نموده و دوران حكومتش را تا پایان روزگار بین دوستانم جاودانه می سازم».
2 ـ در حدیثی از امام باقر (علیه السلام) روایت شده است كه فرمود:
«أما إنّ ذا القَرْنَیْنِ قَدْ خُیِّرَ السَّحابَیْنِ، فَاختارَ الذَّلُولَ وَ ذَخَرَ لِصاحِبِكُمُ الَصَّعْبَ.
فَقِیلَ لَهُ: وَ ما اَلصَّعْبُ؟
فَقالَ: ما كانَ مِنْ سَحاب فِیهِ رَعْدٌ وَصاعِقَةٌ وَ بَرْقٌ، فَصاحِبُكُمْ یَرْكَبُهُ!. أما إنَّهُ سَیَرْكَبُ السَّحابَ، وَ یَرْقَی فِی الأسبابِ: أسبابِ السَّماوات السَّبْعِ وَ الأَرَضِینَ السَّبع». [3] .
«ذوالقرنین میان دو ابر مخیر شد: یكی ابر رام و دیگری ابر نا آرام، و او ابر رام را برای خود بر گزید و ابر نا آرام را برای صاحب شما نگه داشت.
گفته شد: ابر نا آرام چیست؟
فرمود: ابری كه با رعد و برق و غرّش باشد، كه صاحب شما سوار بر آن خواهد شد. آری! صاحب شما سوار ابر می شود، همه اسبابها و ابزارها را زیر پا می گذارد، اسبابهای هفت آسمان و هفت زمین را».
[1] همان، ص 242 ـ علائم الظهور كرماني، ص 17 ـ او خواهد آمد ص 65.
[2] بحار الانوار،ج 52، ص 312.
[3] بحار الانوار، ج 52، ص 321.